çöp

Geçen hafta çok mu yoğurt yapmışız, fazla mı süt içmişiz, bilmiyorum, Aysun the Sütçü’nün sütü yarı yolda bitiverdi. Mahalle bakkalımız günlük süt satmadığından, iki sokak ötedeki bakkala gittim. Normalde bez torbam yanımda olur. Ya da en azından evden kullanılmış poşet götürürüm; ama nasılsa unutmuşum. Sütü alırken bir yandan düşünüyordum: Şimdi bakkal kancadan gıcır bir poşet kopartacak, sonra maharetli bir üfleyişle açacak... Off! Dayanılmaz bir suçluluk duygusu!

Bana "uzman" dendikçe ısrarla vurgulamak zorunda kalıyorum, "Ne çevre mühendisiyim, ne kimyacıyım; kendi halinde bir kitap çevirmeniyim," diye. Zararlı kimyasalları hayatımdan eksiltme maceramın yanı sıra çeviri maceram da devam ediyor. İnsanın ilgi alanıyla işi birleşinceyse tadından yenmiyor. Redhouse Kidz'den en son çıkan çevirimin adı, Ne Nasıl Yapılıyor: Her Gün Kullandığımız Şeylerin Öyküsü.

Annie Leonard'ın 2007 yılından beri sürdürdüğü The Story of Stuff projesinden daha önce söz etmiş, hatta The Story of Cosmetics'i burada paylaşmıştım. "Eşyanın Hikâyesi"nin Türkçe dublajlı halini yeni keşfettim. 20 dakikanızı ayırmaya değer...

Ç.Ö.P. (Çok Önemli Proje) kabul edilebilecek iki haberden ve bana düşündürdüklerinden söz edeceğim bugün. Tabii ki çöple ilgili Ç.Ö.P.ler bunlar...

Buğday Ekolojik Yaşamı Destekleme Derneği'nin geçtiğimiz haftasonu düzenlediği EkoKadın programının ilk gününü anlatmaya devam ediyorum... Konuşmacılarımız Slow Food Türkiye Balkon Bahçeleri Konviviyumu'nun lideri Leyla Kabasakal ve Buğdaygiller'den Gizem Altın Nance idi...

Pestisitleri, suni gübreleri, GDO'ları açıklamak için, dünya kaynaklarının nüfusu beslemeye yetmediği öne sürülüyor. Gelin görün ki, dünya çapında üretilen tüm gıdanın yaklaşık %40'ı çöpe gidiyor! Avusturya'da bu konuya dikkat çekmek için hazırlanan çılgın mı çılgın bir reality show bile var...